Psie sztuczki i komendy. Komenda "siad" oraz "waruj".

Po długim kopiowaniu postów z poprzedniego bloga nareszcie mogę zabrać się za pisanie. Moją nieobecność chcę Wam wynagrodzić nowym cyklem, mianowicie "Psie sztuczki i komendy", która z czasem dojdzie do kategorii "Wychowanie". 
Zaczynamy! :D

UWAGA!
Zanim zaczniesz uczyć swojego psa komend, zapoznaj się z poniższym regulaminem!
1. Nie krzyczymy na psa ani go nie bijemy! To tylko zniechęci go, co gorsza, może prowadzić do problemów psychicznych i behawioralnych.
2. Niech sesje tresury będą atrakcyjne dla pupila, trwają po 5-10 minut z przerwami na zabawę.
3. Smakołyki powinny być małe, duże zajmą psa na dłużej (będzie musiał je pogryźć).
4. Zawsze nagradzaj pupila, jeżeli poprawnie wykona ćwiczenie. 
5. Ćwiczmy w spokojnym miejscu, z dala od samochodów, innych psów czy ludzi. 
6. Niezależnie od rasy, psy uczą się w różnym tempie. Bądź cierpliwy!



Komenda "siad".
To jedna z najprostszych komend, a zarazem jedna z najważniejszych umiejętności które powinien posiadać nasz pies. Wykorzystuje się ją w prawie każdym sporcie kynologicznym (obedience, IPO, rally-o) oraz w codziennym życiu, np. przed spacerem, gdy chcemy założyć szelki etc. Może też pomóc w uspokojeniu psa podczas niekomfortowej dla niego sytuacji. 

Nauka komendy "siad".
Pies stoi przed nami. Trzymając smakołyk w ręku, przesuwamy ją nad głowę psa. Aby móc dalej śledzić ruch dłoni, pupil będzie zmuszony usiąść. Powiedzmy "siad" i nagrodźmy za dobre zachowanie.

Komenda "waruj".
Tak jak w przypadku ww. komendy, "waruj" może być wykorzystywane w każdym sporcie i przydać się w życiu codziennym. 

Nauka komendy "waruj".
Pies stoi przed nami. Sprowadzamy go do pozycji "siad", następnie wkładamy smakołyk między jego łapy. Mówimy stanowcze "waruj" i nagradzamy za poprawne wykonanie polecenia.

Poradnik pisałam z głowy, zdjęcia wzięłam z internetu, więc nie mieć pretensji, że wzięłam czyjeś zdjęcie ;)

Przez przeszkody po nagrody - psie sporty część 2.

Agility - sport kynologiczny polegający na tym, że pies prowadzony przez swojego przewodnika głosowymi i ruchowymi komendami musi pokonać bezbłędnie i jak najszybciej specjalny tor przeszkód. Pies musi zaliczyć przeszkody w odpowiedniej kolejności, ale nie zna ich układu przed startem (przewodnicy przed startem mają czas na zapoznanie się z układem toru i ich zadaniem jest sprawne poprowadzenie psa przez tor). Należy zaliczać tzw. strefy kontaktu, np. pies wbiegając na równię pochyłą nie może od razu skoczyć na jej szczyt, ale musi zaliczyć tę strefę (choćby jedną łapą).

Historia agility. Kto pierwszy pokonał stacjonatę?
Agility jest widowiskowym sportem, którego historia rozpoczęła się w 1978 r. w Wielkiej Brytanii podczas pokazu na prestiżowej wystawie psów rasowych Crufts. Jej organizatorzy chcieli, aby część rozrywkowa wypełniła wolny czas pomiędzy zawodami obedience, a konkurencjami finałowymi. Na tą okoliczność John Varley i Peter Meanwell wymyślili psie agility, czyli tor przeszkód z wieloma elementami zapożyczonymi z imprez jeździeckich. Pokaz psiej zręczności bardzo spodobał się publiczności - przede wszystkim ze względu na szybkość z jaką zwierzęta pokonywały tor pełen widowiskowych przeszkód oraz entuzjazm, jaki przy tym okazywały. W przeciągu półtora roku Związek Kynologiczny Wielkiej Brytanii uznał formalnie agility za sport, określając szczegółowe zasady i tworząc regulamin zawodów. W Polsce sport ten został zapoczątkowany w latach 90., ale nie rozwijał się tak prężnie jak w innych krajach. Pierwszy tor agility powstał z inicjatywy Anny Wolszczak z ZTP Russ. Związek Kynologiczny w Polsce zatwierdził regulamin agility w 1993 roku, ale pierwsze pokazy odbyły się już rok wcześniej.

Co i jak w agility?
Agility dzieli się na trzy klasy wzrostowe:

SMALL do 35 cm w kłębie

MEDIUM 35-43 cm w kłębie

LARGE od 43 cm w kłębie

oraz na pięć klas trudności:

• A0 ("zerówki", nieoficjalna)
• A1
• A2
• A3
• OPEN (klasa otwarta dla wszystkich psów)

Pies musi pokonać:

• stacjonatę (tzw. "hopkę")
• skok w dal
• oponę
• kładkę
• huśtawkę
• palisadę
• slalom
• tunel sztywny
• rękaw
• murek

W "zerówkach" nie ma slalomu, huśtawki i opony.

przykładowy tor agility 

huśtawka

rękaw

slalom

hopka (stacjonata)

palisada

opona

murek

kładka

Kiedy zacząć?

Agility (podobnie jak dog frisbee) można zacząć już od najmłodszych lat, przyzwyczajając szczeniaka do przeszkód, utrwalając sekwencje, zapisując się do klubu agility (lista klubów) bądź uczęszczając na seminaria

Jeżeli nasz pies już wie, o co chodzi w agility, możemy zacząć brać udział w nieoficjalnych "zerówkach" lub tzw. zawodach treningowych. Zdobywając kwalifikacje do późniejszych etapów, nasz pies będzie nabierał wprawy tak samo, jak my. Nie osiadajcie na laurach, zawsze możecie wciągnąć w to kolejne psy, jak i również ich właścicieli.

Źródła:

Wikipedia

onet.pl

Wiedza własna

Zdjęcia: 

internet